‘Misschien ken je haar wel,’ appt een collega, ‘Ze is een beetje een vaag type en doet ook wat met hoogsensitiviteit.’ Met een glimlach app ik terug: ‘Nee hoor, ik ken geen vage HSPers ;)’. ‘Oké, misschien moet je me daar dan toch nog een keer wat meer over vertellen!’ volgt haar antwoord. Dat doe ik met liefde.
Ik hou namelijk niet van het ‘vage’ luchtje wat soms om hoogsensitiviteit (HSP) hangt. Zonder dat ik daarin iemand te kort wil doen, want iedereen mag doen waar hij of zij blij van wordt. Het ‘vage’ wordt soms iets te snel in dezelfde zin als HSP gegoten. Hoogsensitiviteit is, naar mijn idee, in de kern helemaal niet vaag. Ik ken het ‘vage’ luchtje overigens van binnen en buiten. In mijn tiener jaren herkende ik mezelf in de HSP beschrijving van Aron (1997). Ik zocht gelijkgestemde op bijeenkomsten waar ik dan ineens met blote voeten door de gang liep om lekker te ‘aarden’. Iets wat niet perse bij mij past. Het maakte dat ik, inmiddels met mijn psychiatrieopleiding in the pocket, met een wat grotere boog om HSP heen liep. Niet omdat ik me niet meer herkende in HSP, maar omdat de invulling, zoals ik die om me heen zag, niet bij mij paste.
Toen ik me jaren geleden ging verdiepen in hoogbegaafdheid (HB) kwam ik ook steeds meer over hoogsensitiviteit tegen. De beschrijvingen liepen, in mijn ogen, door elkaar. Waren nu alle HBers HSP? Of alle HSPers HB? Of had het niks met elkaar te maken of werd er vanuit twee werelden een andere naam aan een gelijk lijkend concept gehangen? Ik was het spoor bijster en besloot dus om, naast de verdieping in de wetenschap over HB, mezelf te richten op de wetenschap van HSP. Hoe meer ik me erin verdiep, hoe minder ik snap dat ik dit niet al eerder wist.
Elke van Hoof, een klinische psychologe in België, bundelt de wetenschap en vult die momenteel aan. Hoogsensitiviteit is een karaktereigenschap waardoor je sneller geneigd bent om positiviteit om je heen op te pikken. Positiviteit? Ja! Hoewel de meeste van mijn HSP-patiënten na veel gedoe in hun leven dat echt niet herkennen, blijken HSPers hier wel echt goed in te zijn. Net zoals het snel waarnemen van veranderingen en fouten. Ze verbruiken daarentegen wel meer energie waardoor ze vaker pauze mogen nemen. De Thalamus laat meer prikkels door, omdat die veel belangrijk vindt. Daarnaast worden prikkels grondiger verwerkt in de hersenen, wat soms tijd kost alvorens er dan een reactie komt. Dit proces heet dieper verwerken. Vanuit die diepere verwerking ontstaat er soms file in het hoofd en op die momenten is er meer kans op overprikkeling van de zintuigen of sterker ervaren emotionaliteit. Dat is in mijn beleving behoorlijk logisch en alles behalve vaag.
En nee in deze korte blog heb ik echt niet het hele concept hoogsensitiviteit uitgelegd, maar dat is wellicht voor je eigen verdieping of voor een andere keer.
Literatuur:
- Hoof, E. Van (2016). Hoogsensitief; wat je moet weten. Leuven: Lannoo Campus.
- Aron, E. N. (2010). Hoogsensitieve personen en psychotherapie. Amsterdam: de arbeiderspers.
- Hooff, X, van (2019). De psychologie van hoogsensitiviteit; opleidingsmap. Wijchen: Gavemensen.
No responses yet