Ik merk dat ik wat stiller ben geworden met zoveel reacties op alle sociale media vooraf en na de laatste aflevering van dit seizoen van Zomergasten 2022. Bessel van de Kolk was de gast van deze bijeenkomst. Een man die ik enorm respecteer en die, mede aan de basis stond, van de organisatie in Amerika waar ik mijn opleiding Sensorimotor psychotherapie volg. Ik heb dat vaker, als veel mensen over één ding tegelijk beginnen, dan wordt het stiller in mij. Het idee van ‘wat heb ik hieraan nog toe te voegen?’, vult die stilte. Ik was dus eigenlijk van plan om dat niet te doen.
Eigenlijk, je leest het goed, want vanochtend dacht ik: ‘Ja hallo, hij vertelt geweldig over ‘mijn’ behandelmethoden!’ Natuurlijk zijn het niet ‘mijn’ behandelmethoden, maar de methoden die ik geleerd heb en met liefde veel gebruik. Ik heb ze niet zelf bedacht. Ik heb er wel mijn eigen draai aan gegeven overigens, zo eigenwijs ben ik dan ook wel weer 😉.
Waarom ik het ‘mijn’ behandelmethode noem, is omdat ik me vaak alleen voel in het lichaamsgericht en ervaringsgericht werken. Ik ben altijd de enige in mijn team die dat doet. Collega’s snappen meestal niet wat ik doe en waarom. Ze sturen patiënten met trauma, identiteitsontwikkelings-problemen of verstoring in de emotieregulatie weliswaar naar mij, maar hebben geen idee wat er zich in mijn praktijk of behandelkamer afspeelt. Niet omdat ik het niet vertel, want ik praat er heel graag over. Ik heb het gevoel dat mijn collega’s niet altijd echt snappen wát ik doe en waarom ik het doe (want eerlijk is eerlijk, ik behandel graag, maar wel het liefst vanuit een goede onderbouwing en onderliggend wetenschappelijk onderzoek).
Het is dus superfijn dat Van de Kolk met veelzeggende videobeelden erbij uitlegt wat ik onder andere allemaal doe in een behandeling. Met als één van de hoogtepunten voor mij, het pendelen op de grenzen van de ‘window of tolerance’, zoals Desmond Tutu dat zo krachtig deed in de Waarheids- en Verzoeningscommissie na de afschaffing van de apartheid. De spanning op laten lopen en dan weer ontladen met speelsheid, muziek en dans. De spanning op laten lopen en weer ontladen, spanning op laten lopen en weer ontladen. Het is een belangrijke dans in het verbreden van de ‘window of tolerance’ die ik meermaals op een dag met patiënten aanga.
Een ander zeer belangrijk punt dat Bessel aanhaalde was dat mensen met (complexer)trauma soms moeilijk dingen in het hier en nu kunnen ervaren en vooral gericht zijn op het negatieve. Het is niet voor niks dat de eerste fase van de sensorimotor psychotherapie je hulpbronnen uitbreidt en iemand weer bewust laat voelen wat positieve sensaties zijn in diens lijf en hoe je daar je aandacht op kan vestigen. De rol van speelsheid is hierin voor mij heel belangrijk. Als je speelt kan je wat minder zwaar of serieus kijken naar de wereld om je heen, waardoor er ruimte ontstaat om te genieten, lol te maken en je lijf heel veel veiligheidssignalen te geven.
Het is fijn dat ik, door deze aflevering van Zomergasten en alle commotie die dit met zich meebrengt, me even wat minder alleen voel hierin en de bevestiging krijg hoe belangrijk ervaringsgericht werken is. Én dat ik nu nog meer gemotiveerd ben om nog heel veel collega’s hierin op te leiden, zodat de olievlek zich meer en meer kan uitbreiden!
Literatuurverwijzingen:
Kolk, v.d. B. (2022). zomergasten aflevering dd 28 augustus 2022. tot 18 september 2022 te raadplegen via: https://www.vpro.nl/programmas/zomergasten/kijk/afleveringen/2022/bessel-van-der-kolk.html
Kolk, v.d. B. (2016). traumasporen. Eeserveen: uitgeverij Mens!
Levine, P.A. (2011). De stem van het lichaam. Haarlem: uitgeverij Altamira Becht.
Ogden, P. & Fisher, J. (2017). Sensorimotorpsychotherapie. Eeserveen: uitgeverij Mens!
Ogden, P., Minton, K. & Pain, C. (2020). trauma en het lichaam. Eeserveen: uitgeverij Mens!
No responses yet