Ik zie een vraag voorbij komen op LinkedIn over wie een mening heeft over hoogbegaafdheid als label zijnde, voor een artikel. Ik zie vervolgens de vele mensen die in dit bericht getagd worden en in een razend tempo is mijn hoofd een, al langer bestaande, mening van mezelf nog eens aan het oplepelen.
Ik vind het namelijk gek dat we deze discussie voeren en ook weer niet. Ik denk dat het niet helpt om een label af te schaffen, want dan kun je daar ook niet meer de barricade mee op. Ik zie het al voor me: ´protesten op het malieveld door zeer deskundige mensen met lege witte borden´. Niemand zou weten waarom we daar staan en voor wie en al helemaal niet wat we daarmee willen bereiken. Een enkele nieuwsgierige voorbijganger zal misschien een vraag stellen, maar zodra er dan een uitleg van meer dan 50 woorden volgt, dooft die nieuwsgierigheid snel uit en loopt de voorbijganger verder.
Een ander label dan? Dat heb ik bij de verstandelijk gehandicapten doelgroep zien gebeuren en heeft in mijn beleving enkel gezorgd voor vele professionals die niet meer precies weten welke term nu gebruikt en geaccepteerd is. Dan heb ik het nog niet eens over de invloed op wetenschappelijk onderzoek bij wisselende termen.
En Ja ik vind de term hoogbegaafdheid ongelukkig, vast gekleefd aan veel stigma. Ik heb ook beter doordachte andere termen voorbij zien komen. Ik zie alleen niet dat het lukt om een zo lang gebruikte term in één keer te veranderen. Dan kies ik liever voor de meest gebruikte, ook al als het een minder goede term.
Ik heb overigens sowieso een hekel aan classificering in de psychiatrie bijvoorbeeld, maar we hebben het tot op heden nodig om bijvoorbeeld onze financiën te krijgen, wetenschappelijk onderzoek te doen e.d. Ik zeg altijd tegen mijn patiënten: één keer per jaar kijk ik welk (DSM 5) vakje het beste of minst slecht, past bij jou als persoon, verder kijk ik gewoon naar wat jij nodig hebt in je leven. Niks meer en niets minder, dat zou bij iemand waarbij ik hoogbegaafdheid zie niet anders zijn.
Zonder label wordt hoogbegaafdheid niet benoemd en dus ook niet meegenomen in classificaties, in behandelingen, in aanpassen van aanbod, terwijl dat nog zo enorm nodig is. We zijn nog lang niet zover dat we dit als een persoonlijke eigenschap gewoon vinden en daar makkelijk behandelingen of schoolaanbod op personaliseren. Dat zou ik wel willen hoor, dat dit al zo was, vergis je niet! Maar er is nog zoveel nodig op dit gebied. Als ik kijk naar het ‘grotere doel’ dan zie ik dat je zichtbaarheid, onderzoek en dergelijke kan vergroten door één term te gebruiken, ook als de onderliggende definities soms een beetje verschillen van elkaar. Want stel dat we die discussie hardop voeren met elkaar, komt er dan niet juist heel veel gehoor misschien? En was dat niet wat we wilde bereiken?
Literatuur
– Brown, M., Peterson, E.P. & Rawlinson, C. (2020). Research with gifted adults: what international experts think needs to happen to move the field forward. Roeper review, 42,2,95-108.
No responses yet