Ik heb al eerder blogs geschreven over hoogbegaafdheid. Vaak gericht op het uitleggen van zaken die kunnen vallen onder de downside van hoogbegaafdheid. Er is namelijk genoeg te worstelen, maar er zijn ook genoeg leuke kanten en daar wordt soms te weinig bij stil gestaan, denk ik.
Disclaimer vooraf: Ik denk niet dat hoogbegaafdheid beter is dan het niet zijn. Ik denk dat de wereld juist mooi is door de diversiteit van mensen die er zijn en de manier waarop iedereen elkaar zou kunnen versterken in diens kwaliteiten. Ik weet dat bepaalde zaken die ik hier zal beschrijven ook voor andere mensen gelden en dat je bepaalde voordelen ook als nadelen zou kunnen ervaren. Ik schrijf deze blog vanuit mijn perspectief op hoogbegaafdheid.
Ik ben druk bezig als een collega mij even snel tussendoor iets vraagt over genderdiversiteit. Binnen no time geef ik vijf evidente en op best practise gebaseerde antwoorden terug. Ik voel dat ik tijdens het antwoorden glim. Mijn lijf beweegt zich naar voren en ik ben enthousiast. Mijn collega raakt ook enthousiast en zegt: ‘Boh Lia jij bent net een lopende encyclopedie’. Ik lach, want ik denk vooral aan alle onderwerpen waarover ik, voor mijn gevoel, nog veel te weinig weet. Niet dat ik dat erg vind, het is mijn nieuwsgierige leergierigheid die zowel houdt van de brede interesses die ik heb als van mijn behoefte om bij verschillende onderwerpen helemaal de diepte in te gaan. Ik vind het heerlijk om kennis te vergaren. Ik doe met regelmaat meer dan één opleiding tegelijk en heb daaromheen nog verschillende zaken waar ik autodidactisch mee aan de slag ga. Leren en mezelf verdiepen in zaken is voor mij net zo belangrijk als mezelf douchen en mijn tanden poetsen. Leerhonger wordt het soms genoemd.
Maar laatst kwam ik op Linkedin de term ‘Levenhonger’ tegen en dat is wel een hele treffende bewoording van iets dat ik vaak zie en ervaar. Het is niet alleen honger naar het leren, maar naar het leven in zijn geheel. Dingen willen ervaren, ontdekken, letterlijk en/of figuurlijk onderweg zijn en daar soms enorm van onder de indruk zijn. Intens kunnen ervaren en dingen creëren. Daarvan genieten of soms een hele sterke afkeer ervaren. Het mag er allemaal zijn, als er voldoende ruimte is in jezelf en je lekker in je vel zit. Creativiteit die op heel verschillende manieren ingevuld kan worden. De gevoeligheid voor je omgeving en alles wat zich daarin beweegt, de mensen, de dieren, de planten, de sfeer, de wereld of zelfs het heelal. Het kan je als hoogbegaafd mens boeien en je ziet waar verbetering mogelijk is. Meestal blijft het niet bij bedenken, maar volgt er ook gerichte actie, als daar voldoende ruimte voor is. Je wordt daarvoor gewaardeerd, al lijkt het voor jou soms een kleinigheidje dat iedereen had kunnen bedenken. Dat je het zelf niet als bijzonder herkent, wil niet zeggen dat het dat niet is.
Een sterk analyserend en vaak verbeeldend vermogen, het creatief denken in vele mogelijkheden, verbinden van zaken die niet aan elkaar gerelateerd lijken te zijn en het hebben van een helicopterview, helpt hierbij. Dit wordt gesterkt door een groot inlevingsvermogen, een rechtvaardigheidsgevoel en soms idealisme.
En nu heb ik in deze blog nog niet eens uitgeweid over de enorme veerkracht die hoogbegaafden kunnen hebben. Nou ja laat ik het daar dan een andere keer op terugkomen. Welke upsides ervaar jij nog meer?
2 Responses
Gedreven door zingeving. “Zinhonger” is niet helemaal het woord denk ik, maar is voor mij wel het equivalent van jouw “levenhonger”. Als hsp heb ik vaak de behoefte om me terug te trekken uit het leven, terug naar mijn binnenwereld. Maar als ik dan weer opgeladen ben, dan kan ik enorm warm lopen voor alles wat ik zinvol vind, iets bijdraagt aan mens en wereld. En daar een enorm vuur, een enorme passie voor hebben.
mooi en herkenbaar Caroline!