Een komma of een punt, wat wil jij zijn?

Ik luister naar een presentatie van Roxanne Hehakaija,¹ beter bekend als Rocky, Winnaar van Wie Is De Mol 2021 en het eerste vrouwelijke karakter in FIFA. Ik verwachtte vooraf niet veel van deze presentatie en vond het vooral leuk om een keer iemand te zien die met mijn favoriete TV-programma heeft meegedaan.

Ik luisterde naar haar verhaal: hoe ze als kind wilde voetballen, waar ze allemaal voor uitgemaakt is omdat ze als vrouw goed was op het veld en hoe ze haar droom om profvoetbalster te worden door een blessure moest opgeven. Het raakte me, omdat ik herkende hoe ik, als meisje, ook wilde voetballen. Ik was zeker niet zo goed als Rocky, maar het pesten daardoor op school was er niet minder om. Terwijl ik de kippenvel op mijn armen voel verlegt Rocky haar verhaal naar haar stichting (favela street) waar ze kinderen ‘van de straat’ de kans geeft om een rolmodel te worden.

De negatieve opmerkingen die ze kreeg als meisje noemt ze de ‘klei die in haar oren gestopt werd’. Iedereen krijgt klei in zijn oren gestopt door de omgeving waar je opgroeit. In een veilige omgeving met ouders die je voldoende speelgoed en tijd geven dingen te ontdekken krijg je andere klei dan wanneer je woont in een onveilige, achterstandswijk en je ouders geen geld hebben om fatsoenlijke leren te kopen. De klei in je oren is anders wanneer mensen je als kind complimenteren op de mooie tekening die je gemaakt hebt of als ze vragen hoe je die tekening gemaakt hebt en je complimenteren op je werkhouding. Dweck² bevestigt dit in haar onderzoek over mindset. Wanneer je kinderen stimuleert op hun werkhouding, zijn ze meer geneigd om zichzelf daarna meer uit te dagen.

Jezelf zo’n nieuwe uitdaging geven moet je durven, maar sommige mensen ervaren niet dat ze hierin een keuze hebben. Ze zien alleen de resultaten van zichzelf en niet het werk dat ze daarvoor hebben geleverd. Ze beoordelen zichzelf als al dan niet geslaagd afhankelijk van de opdracht die ze wel of niet behaald hebben. Ik sprak met een vriendin die denkt dat ze nog niet ‘goed genoeg is’ voor een opleiding. Omdat ze nog niet kan wat ze zou moeten kunnen als ze klaar is met de opleiding. Ik grap naar haar dat het niet voor niks een opleiding heet en niet een ‘kijk-eens-wat-ik-al-allemaal-kan-theekransje’.  

Als je naar het proces kijkt van jezelf, faal je niet als je een bepaald resultaat niet behaalt op het door jou geplande moment. Je voelt waar je het moeilijk vindt, waar je het gevoel hebt dat iets niet lukt, wanneer je doorzet en hoe je omgaat met de uitdagingen die het leven je geeft. Dat is volgens mij wat echt leven is. Niet de uitdagingen weg halen of er met gemak overheen springen, omdat ze niet moeilijk genoeg zijn voor je. Maar jezelf uitdagen om net wat verder te gaan, en alle onzekerheid die daarbij komt te ervaren, door te zetten en dan de uitdaging te overwinnen. Het gaat dan niet meer om het behalen van de uitdaging, maar om alles wat je voelt onderweg. Daar waar je voelt dat het leven volop door je heen stroomt.

Rocky¹ beschrijft dit in de presentatie als: ben jij een komma of een punt?
Stop jij bij de punt: Ik kan dit niet?
Of stop jij bij de komma: Ik kan dit niet, maar ik ben pas bij de komma en er komt dus nog een verhaal achteraan waarin ik kan toewerken naar een moment dat ik het wel kan?

Als je de uitdagingen in je leven aangaat als ‘ik ben een komma’, dan wordt het leven en de uitdagingen die je hierin tegenkomt een soort schattenzoektocht in jouw persoonlijke ontwikkeling. Je voelt dat het leven door je heen stroomt met alles wat er in jou is! En hoe spannend en moeilijk dat ook is, dat gevoel van echt leven en jezelf uitdagen is voor mij enorm de moeite waard! Wil jij ook een komma zijn?

1. Hehakaija, R. (2021). Presentatie tijdens het play in business event op 30 september 2021. Halfweg
2. Dweck C.S. (2013). Self theories. Their Role in Motivation, Personality, and Development. New York: Routeledge