Riemendans

De eerste lentestralen van de zon versieren deze week mijn wandelingen, heerlijk. Ik hou ervan. Net als de vogeltjes die fluiten om me heen. Ik hoor ze ondanks de muziek die ik luister en ze verrijken de geluiden. Geluiden die mij, in combinatie met de lentestralen, nog meer in beweging zetten dan anders.

Soms als ik met de honden wandel voelen mij benen zwaar en pijnlijk. Vooral in de winter met de kou. Dat wandelt niet lekker, maar tijdens de revalidatie heb ik geleerd dat ik desondanks in beweging moet blijven, eventueel gematigd. Ondanks de pijn deze week, zorgen de warme zonnestralen op mijn gezicht en handen toch dat het lopen lichter lijkt. Alsof ik een beetje zweef of op wolkjes loop. Dat gevoel herken ik wel van iedere lente, mijn seizoen. Maar ik voel ook hoeveel meer impact het deze keer heeft op mij, ten opzichte van andere jaren.

Mijn gedachten dwalen af naar de opleiding die ik vorig jaar deed, sensorimotor psychotherapie. De eerste fase in die behandeling is bewust voelen wat fijne gevoelens doen met je lijf, je bewegingen, je gevoel en je gedachten. Je vertelt over een fijn moment als ingang om te kijken hoe je lijf daarop reageert. Als je lijf reageert is het aan de behandelaar om dat op te merken. Je hoeft niet verder te vertellen, je hoeft alleen met je aandacht bij die eerste beweging te blijven die je lijf maakte en te volgen wat je lijf hiermee wil doen. Je neemt bewust in je op wat je zintuigen waarnemen, het gevoel dat dit je geeft en de emotie die dit oproept. Je volgt de beweging van de kleine glimlach op je gezicht, het openen van je handen of het spreiden van je armen en merkt op of je gedachten hierdoor veranderen. Niet qua inhoud, want dat is niet zo interessant en haalt je weg van deze sensaties in je lijf, maar je merkt op of de gedachtenstroom verandert in snelheid of van toon of kleur.

De reden om hier bewust, gedetailleerd en mindful bij stil te staan is tweeledig. Enerzijds kun je zo hulpbronnen ontdekken die je kunnen helpen op moeilijke momenten. Anderzijds is het om je bewuster te maken hoe fijne gevoelens werken bij jou. We weten namelijk meestal precies te benoemen hoe vervelende dingen een impact hebben op ons leven, maar de gewone en fijne dingen merken we nauwelijks op. Soms geeft dit bewust leren herkennen zoveel hulpbronnen en mogelijkheden dat dit al voldoende is voor iemand om zijn/haar/diens eigen veerkracht terug te vinden.

Door die opleiding voel ik nu veel bewuster het gevoel dat de geluiden en warme lentestralen mij geven. Als vanzelf ben ik geneigd om mijn lijf te volgen hierin. Mijn lijf wil bewegen, dansen gewoon midden op straat, terwijl ik voel dat mijn lach van oor tot oor reikt. Ik dein wandelend op de maat van de muziek. Ik maak af en toe een draai of een huppeltje en laat mijn armen meedansen, mijn ogen kijken gericht om mij heen, zien de vogels en de opkomende vroege sneeuwklokjes die mijn lach nog meer vergroot. Ik lach zelf om de dans die ik tijdens het wandelen maak, terwijl ik de riemen van de honden vast heb in mijn hand: Mijn riemendans. De honden zijn inmiddels gewend aan de bewegingen die ik maak onderweg. Om me heen zie ik mijn lach reflecteren in de gezichten van de mensen die ik tegen kom. Ik geniet en dat plezier deel ik graag, dan groeit het, net zoals het in mijn lijf mij van binnenuit opwarmt, heerlijk.